Restaurant L'Amitié wordt ongedwongen Bistro-bar

De ondertussen gevestigde waarde L’Amitié, onder leiding van chef Thomas Baeyens, is recent een metamorfose ondergaan van restaurant naar bistro-bar, of hoe ik het zelf liever noem: gastrobar. Je ziet het meer en meer gebeuren, horecazaken die noodgedwongen op zoek moeten gaan naar een nieuwe identiteit in deze veranderende tijden van het steeds kritischer wordende publiek en concurrerende zaken die nog altijd als paddenstoelen uit de grond rijzen, ondanks de gevreesde witte kassa. Restaurant L’Amitié daarentegen werd al negen jaar succesvol gerund op het Antwerpse zuid, maar ook zij wilden inspelen op het idee van meer keuzevrijheid en ongedwongen sfeer.

Het interieur van L’Amitié werd volledig onder handen genomen en in een fris nieuw jasje gestoken. Warm en stijlvol, zo ziet het interieur er vandaag de dag uit. Zowel naar verlichting als naar het kleurenpallet toe, op alle details werd gelet. De ongedwongen sfeer wordt als snel duidelijk wanneer je de tafeldekking onder de loep neemt. Papieren onderleggers die als placemats en tevens ook als menu dienen en het bestek dat je zelf uit een centraal bakje van tafel kan nemen. Gedaan met het klassieke restaurantgebeuren.

De menukaart bestaat uit “Liquids”, “Bits ’n Bites”, “Charcuterie”, “Cheese”, “Small Plates” en “You’re so Sweets”. Met het idee van “sharing plates” speelt L’Amitié in op het delen en proeven van diverse topgerechtjes, zowel warm als koud. De keuken is alle dagen, buiten zondag en maandag, open van ’s middags tot middernacht. Hiermee bereikt de gastrobar een breder publiek dat ook voor een glaasje wijn of bubbels, vergezeld van een hapje, meer dan welkom is om de hele avond lang te degusteren. Een supergezellig concept dat alvast mijn hartje veroverd heeft. Degusteren en (levens)genieten! Mijn smaakpapillen werden alvast rijkelijk verwend tijdens mijn bezoek.

We starten met een glaasje bubbels vergezeld van manzanilla olijven, huisbereide hummus met grissini’s en pan con tomate. Het knapperige zuurdesembrood is trouwens een extra vermelding waard en zeker de moeite om te bestellen. Je leest het goed: het brood wordt niet standaard voorzien op tafel omwille van het feit dat meer en meer mensen brood uit hun menu schrappen. Voor brood en boter wordt dus een klein supplement gevraagd, maar laat je daardoor zeker niet weerhouden. Ook heel smaakvol bij het assortiment aan charcuterie waaronder Spaanse chorizo Jabugo, Italiaanse coppa met venkel en saucisson sec uit de Ardèche.

De “small plates” die daarna volgden waren een voor een top. De huis gemarineerde zalm met sinaasappel, zure room en mierikswortel was het eerste bordje en meteen ook een schot in de roos. De carpaccio van cecina met gepocheerde ganzenlever en truffelvinaigrette deed er nog een schepje bovenop: een streling voor de tong. De warme gerechtjes volgden op een mooi tempo: gegrilde octopus (trouwens een van mijn favoriete gerechtjes én niet te missen in de meeste hotspots van tegenwoordig), buikspek en sint-jacobsvrucht. Afsluiten deden we met een “You’re so Sweets” citroentaartje. Ik heb al veel citroentaarten geproefd, en onlangs zelf nog eentje gemaakt, omdat dit toch een van mijn favoriete taartjes aller tijden is, en deze van Bistro-bar L’Amitié staat nu toch ergens bovenaan.

Benieuwd naar L’Amitié? Check dan zeker even de website